De teksten van G.K. vliegen alledaagse mensen om hun hals. Licht kwispelend.
Het zijn kleinoden, buiten adem bijna, met slechts enkele losgeslagen akkoorden op zak op de piano.
Het laat je opgelucht kijken, je plas lopen, en je verwonderen over wat je zelf in huis hebt.
Over de ontroering van het pogen.